Vandaag in de F1-geschiedenis....

[SDG]

12 oktober 2003

In het Japanse Suzuka vindt het slotakkoord van het bijzonder spannende seizoen 2003 plaats. Voorafgaand aan de race maken nog twee rijders kans op de wereldtitel: uittredend wereldkampioen Michael Schumacher (Ferrari) en Kimi Räikkönen (McLaren). Door twee magistrale zeges in de voorgaande wedstrijden in Monza en Indianapolis heeft Schumacher echter de beste papieren om zichzelf op de volgen: in de WK-stand leidt hij met negen punten voorsprong op zijn Finse uitdager, met nog maximum tien punten te verdienen. Räikkönen heeft met andere woorden zijn lot niet meer in eigen handen en moet op pech van zijn tegenstander rekenen.

Voor een andere oud-wereldkampioen is het in Suzuka einde rit: de wegen van Jacques Villeneuve, laureaat in 1997, en zijn werkgever BAR scheiden voor de wedstrijd. De Canadees, die zal eind 2004 alsnog heropgevist zal worden in de Formule 1, wordt vervangen door testrijder Takuma Sato.

Het mirakel waar Räikkönen op hoopt lijkt er verrassend toch nog te komen wanneer Michael Schumacher in de kwalificaties pas genoegen moet nemen met de veertiende startplaats, terwijl de Fin van op de eerste rij start, na polesitter en tweede Ferrari-man Rubens Barrichello. Bij een zege van de Braziliaan is zijn teamgenoot echter hoe dan ook wereldkampioen, dus Rubinho weet wat hem te doen staat en neemt dan ook de beste start. Räikkönen verliest direct een paar plaatsen aan Juan Pablo Montoya (Williams), Fernando Alonso (Renault), Cristiano Da Matta (Toyota), David Coulthard (McLaren) en Olivier Panis (Toyota).

Nog in de eerste ronde neemt Montoya de kop over, terwijl teamgenoot Ralf Schumacher na een spin naar de laatste plaats terugvalt. Broertje Michael verspeelt ondertussen zijn voorvleugel na een touché met Sato, maar heeft geluk bij een ongeluk dat dit juist voor de ingang van de pitstraat gebeurt. Vooraan valt Montoya uit met pech en wanneer Räikkönen tijdens de pitstops de leiding kan overnemen, is de Fin even virtueel wereldkampioen. Doch Barrichello en Alonso, in een fel duel met elkaar verwikkeld, nemen vervolgens het heft opnieuw in handen. Wanneer ook de Spanjaard met pech uit de race verdwijnt, ligt de weg naar de zege voor Barrichello wagenwijd open.

De Braziliaan wint uiteindelijk voor Räikkönen, wat meteen de titel verzekert voor Michael Schumacher, die als achtste finisht, ondanks nog een aanvaring met broertje Ralf. David Coulthard pakt het derde podium, voor Jenson Button (BAR), Jarno Trulli (Renault), Sato en Da Matta. BAR pakt door het goede resultaat van zijn beide  piloten de vijfde plaats in het constructeurs-WK, na Ferrari, Williams, McLaren en Renault. Michael Schumacher is voor de zesde keer in zijn carrière wereldkampioen, waarmee hij nu definitief alleenrecordhouder is. Räikkönen strandt op twee schamele puntjes, maar moet qua overwinningen in 2003 – zes tegen één – duidelijk zijn meerdere erkennen in zijn Duitse opponent. Heinz-Harald Frentzen (Sauber), Ralph Firman (Jordan), Justin Wilson (Jaguar) en het Minardi-duo Nicolas Kiesa en Jos Verstappen rijden in Suzuka allen de laatste Grote Prijs uit hun carrière.



En alweer een nieuwe titel voor Michael Schumacher...

[Sabai]

Ik kan me herinneren dat Montoya als grootste kanshebber de race aanving. En bij winst wk geworden zou worden.

[SDG]

Ik kan me herinneren dat Montoya als grootste kanshebber de race aanving. En bij winst wk geworden zou worden.

Eh... Montoya was al rekenkundig uitgeschakeld voor de titel na Indianapolis...

[Sabai]

Ik kan me herinneren dat Montoya als grootste kanshebber de race aanving. En bij winst wk geworden zou worden.

Eh... Montoya was al rekenkundig uitgeschakeld voor de titel na Indianapolis...

Montoya had 82 punten ondanks zijn uitval dus een kans had hij zeker nog voor aanvang van de race. Ik weet het omdat erg blij was dat hij uitviel. Vond het echt een eikel

[SDG]

Montoya had 82 punten ondanks zijn uitval dus een kans had hij zeker nog voor aanvang van de race. Ik weet het omdat erg blij was dat hij uitviel. Vond het echt een eikel

Nee, hij stond voor aanvang van de race tien punten achter (92-82) en doordat de stand qua overwinningen 6-2 in het voordeel van Schumacher was, was Montoya al rekenkundig uitgeschakeld voor de titel.

Michael Schumacher took a huge step toward his record-breaking sixth drivers championship by winning this race, 18.258 seconds over pole-sitter Kimi Räikkönen. Afterwards Räikkönen remained in mathematical contention for the championship with one race to go; whilst Williams driver Juan Pablo Montoya dropped out of the hunt after being penalized for an incident on Lap 3 with Schumacher's Ferrari teammate Rubens Barrichello.

http://en.wikipedia.org/wiki/2003_United_States_Grand_Prix

[Sabai]

 :-[En ik toen maar denken dat hij nog een kans had volgens mij riep olav het zelfs.

[Jehoentelaar]

Olav riep wel vaker dingen...

[Enzo]

Mooi stukje weer SDG, dat waren nog eens tijden...

[SDG]

22 oktober 1989

Op de omloop van Suzuka vindt de Grote Prijs van Japan plaats, de op één na laatste wedstrijd van het seizoen 1989. Voorafgaand aan de wedstrijd kijkt iedereen uit naar het vervolg in de tweestrijd tussen McLaren-coureurs Alain Prost en Ayrton Senna om de wereldtitel. In de vorige wedstrijd in Spanje hield de Braziliaan zijn titelkansen gaaf door de race te winnen, waardoor hij nu met zestien punten achterstand naar Japan afreist. Senna dient beide nog resterende wedstrijden – Japan en Australië – te winnen om zijn titel te prolongeren, anders is Prost kampioen.

De kwalificaties zijn een herhalingsoefening van de rest van het seizoen: Senna rijdt met speels gemak naar zijn twaalfde pole van het seizoen, met meer dan anderhalve seconde voorsprong op zijn Franse teamgenoot/titelrivaal. De Ferrari's van Gerhard Berger en Nigel Mansell volgen op de tweede rij al op meer dan twee seconden en het is dan al duidelijk dat niemand anders zich in het duel tussen de McLaren-rijders zal  kunnen mengen. De Duitser Bernd Schneider plaatst achterin het veld voor het laatst in de geschiedenis een Zakspeed op de startgrid. Zijn race is echter al na één ronde gereden.

Bij de start razen de beide rood/witte bolides met Honda-krachtbron er meteen vandoor, doch Prost weet de spurt naar de eerste bocht te winnen en gaat als leider de wedstrijd in. Wat volgt, is een lange en adembenemende achtervolgingsrace van Senna, die 46 ronden lang duurt. Op dat moment ziet de Braziliaan plotseling een gaatje bij het insnijden van de chicane voor start en finish, en hij wurmt zich naast Prost. Wat volgt, is hét moment van het jaar en één van de meest gecontesteerde acties uit de hele Formule 1-geschiedenis. Prost wijkt lichtjes van zijn lijn af en toucheert Senna, waarop beide auto's midden in de chicane tot stilstand komen. Terwijl Prost uit zijn auto stapt en aan de wandeling richting pits begint, verzoekt Senna de baanposten echter zijn auto vooruit te duwen. De Braziliaan weet zijn motor terug aan de praat te krijgen en vervolgt tot consternatie van iedereen de wedstrijd. Bij de botsing is zijn voorvleugel beschadigd, wat hem tot een pitstop dwingt en Alessandro Nannini (Benetton) aan de leiding brengt. Senna zet in de laatste ronden echter alles op alles en weet de Italiaan alsnog bij te benen en in te halen. Hij gaat als eerste over de meet, maar de podiumceremonie laat op zich wachten.

Na een twintigtal minuten is het echter niet Senna, doch Nannini die het overwinningspodium mag beklimmen. Omdat hij de chicane afgesneden heeft toen hij weer op gang geduwd werd, heeft de Braziliaan volgens de regels het circuit verlaten, wat voor de wedstrijdleiding voldoende is om hem te diskwalificeren. Alessandro Nannini pakt zo met het nodige geluk zijn eerste – en enige – Formule 1-zege, voor het Williams-duo Riccardo Patrese en Thierry Boutsen, Nelson Piquet (Lotus), Martin Brundle (Brabham) en Derek Warwick (Arrows). De diskwalificatie van Senna schenkt Alain Prost meteen ook zijn derde wereldtitel. Het is zijn laatste voor McLaren; in 1990 verhuist hij naar Ferrari. McLaren, dat er niet happig op is het startnummer 1 voor het volgend jaar kwijt te zijn aan zijn grote rivaal, tekent nog beroep aan tegen de diskwalificatie, doch tevergeefs. Het wordt nog een lange en hete winter met Senna en FISA-president Jean-Marie Balestre in de hoofdrol.

[SDG]

23 oktober 1977

Op de omloop van Fuji vindt, een jaar na de dramatische ontknoping in de titelstrijd tussen James Hunt (McLaren) en Niki Lauda (Ferrari), de tweede Grote Prijs van Japan uit de geschiedenis plaats. De omstandigheden zijn echter totaal verschillend vergeleken met het voorgaande jaar: in plaats van de apocalyptische weersomstandigheden is het nu droog en zonnig en ook de titelstrijd is al een paar races beslist in het voordeel van Lauda. De Oostenrijker is net als bij de vorige wedstrijd in Canada zelfs niet meer aanwezig; na het behalen van de titel heeft hij per direct Ferrari verlaten, met het oog op zijn bij het team niet in dank afgenomen transfer naar Brabham voor 1978. Net als in Canada bestuurt de Canadees Gilles Villeneuve de tweede Ferrari.

In de kwalificaties is het 1976-winnaar Mario Andretti (Lotus), die de pole pakt, voor Hunt. De Amerikaan, die met vier zeges het meeste aantal overwinningen van 1977 scoort, komt er in de wedstrijd niet aan te pas. Hij heeft een slechte start en al in de tweede ronde crasht hij uit de wedstrijd. Hunt heeft vooraan weinig tegenstand en rijdt van start tot finish aan de leiding. Voor de Brit is het zijn tiende en laatste Formule 1-zege. De resterende punten zijn voor Carlos Reutemann (Ferrari), Patrick Depailler (Tyrrell), Alan Jones (Shadow), Jacques Laffite (Ligier) en Riccardo Patrese (Shadow), die zijn eerste WK-punt uit zijn carrière scoort.

De wedstrijd wordt ontsierd door een tragisch ongeval na een vijftal ronden, wanneer Ronnie Peterson (Tyrrell) en Gilles Villeneuve (Ferrari) met elkaar in botsing komen aan het eind van het lange rechte stuk bij start en finish. De wagen van de Canadees vliegt over de vangrails heen en belandt in een verboden zone waar enkele personen postgevat hebben. Een baanpost en een fotograaf worden door de brokstukken geraakt en overlijden ter plaatse.

Tyrrell zet voor het laatst de legendarische P34 met zes wielen in. Vanaf 1978 zal het team opnieuw een conventionele wagen met vier wielen inzetten. De Japanner Kunimitsu Takahashi, één van de gastrijders voor deze Grote Prijs, brengt voor het laatst een wagen op Dunlop-banden op een Formule 1-startgrid. Ook Gunnar Nilsson (Lotus) komt voor het laatst aan de start. In het tussenseizoen zal de bij de Zweed kanker vastgesteld worden en in oktober 1978 zal hij overlijden.

In de eindstand van het langste WK tot nu toe uit de geschiedenis – in 1977 telt de kalender voor het eerst zeventien races – pakt Niki Lauda (Ferrari) zijn tweede titel, voor Jody Scheckter (Wolf), Mario Andretti (Lotus) en James Hunt (McLaren). Bij de constructeurs is Ferrari kampioen, voor Lotus en McLaren. Na twee races in 1976 en 1977 verdwijnt de Japanse Grote Prijs opnieuw voor tien jaar van het toneel. Vanaf 1987 wordt de race opnieuw jaarlijks verreden op de omloop van Suzuka, met uitzondering van 2007 en 2008, wanneer men na dertig jaar opnieuw voor twee races Fuji aandoet.



De crash tussen Gilles Villeneuve en Ronnie Peterson

[SDG]

Nog een leuk weetje over de Japanse Grote Prijs van 1977: zowel Hunt als Reutemann boycotten na de wedstrijd de podiumceremonie, zodat Patrick Depailler als derde moederziel alleen op het podium stond. Ook iets wat nu niet snel meer zal gebeuren...

[Matthijs]

De wedstrijd wordt ontsierd door een tragisch ongeval na een vijftal ronden, wanneer Ronnie Peterson (Tyrrell) en Gilles Villeneuve (Ferrari) met elkaar in botsing komen aan het eind van het lange rechte stuk bij start en finish. De wagen van de Canadees vliegt over de vangrails heen en belandt in een verboden zone waar enkele personen postgevat hebben. Een baanpost en een fotograaf worden door de brokstukken geraakt en overlijden ter plaatse.

De bijbehorende foto is gemaakt vanuit de verboden zone, dat kan niet anders. Is de foto gemaakt door de fotograaf die ter plaatse is overleden?

[Franky R.]

De wedstrijd wordt ontsierd door een tragisch ongeval na een vijftal ronden, wanneer Ronnie Peterson (Tyrrell) en Gilles Villeneuve (Ferrari) met elkaar in botsing komen aan het eind van het lange rechte stuk bij start en finish. De wagen van de Canadees vliegt over de vangrails heen en belandt in een verboden zone waar enkele personen postgevat hebben. Een baanpost en een fotograaf worden door de brokstukken geraakt en overlijden ter plaatse.

De bijbehorende foto is gemaakt vanuit de verboden zone, dat kan niet anders. Is de foto gemaakt door de fotograaf die ter plaatse is overleden?

Het is een bekende foto, die ik meerdere keren heb gezien. Het lijkt mij een foto van iemand die het heeft overleefd.
IHMO

[SDG]

24 oktober 2004

Op de omloop van Interlagos nabij Sao Paulo vindt naar jaarlijkse gewoonte de Grote Prijs van Brazilië plaats. Waar de wedstrijd voorheen traditioneel steeds aan het begin van het jaar plaatsvond, is hij nu echter voor het eerst de seizoensafsluiter. Van belang is de race niet echt meer, aangezien alle prijzen allang verdeeld zijn: Michael Schumacher en Ferrari zijn voor de zoveelste keer kampioen. Enkele rijders en teams willen van de gelegenheid echter gebruik maken om nog een persoonlijk succesje te scoren: Rubens Barrichello (Ferrari) hoopt eindelijk eens in eigen land te kunnen winnen en Williams en seizoensrevelatie BAR zijn nog steeds op zoek naar hun eerste overwinning.

Barrichello heeft voor de race alvast de beste kaarten in handen door naar de pole te rijden, voor Juan Pablo Montoya (Williams). Michael Schumacher heeft op zaterdag een stevige crash, die hem naar de reservewagen doet grijpen, met een gridstraf van tien plaatsen tot gevolg. De wereldkampioen vertrekt pas als achttiende. Op een licht natte baan neemt Rubinho de beste start, terwijl de Renaults verkeerd gokken door op droogweerbanden te starten. Kimi Räikkönen (McLaren) neemt echter al snel de kop over, terwijl ook de verrassende Felipe Massa (Sauber) en Montoya het de Ferrari moeilijk maken. Jenson Button (BAR) verdwijnt al na een paar ronden uit de wedstrijd met motorpech. De jonge Brit, die na Schumacher en Barrichello als derde eindigt in het WK en een transfer naar Williams voor 2005 afgeblokt ziet, verliest zo zijn laatste kans op een zege in 2004.

Vooraan neemt Barrichello terug de kop over, maar door een opdrogende baan komt iedereen binnen voor droogweerbanden, wat de Braziliaan de leiding kost. Vooraan rekent Montoya af met Räikkönen en de Colombiaan neemt het heft van de wedstrijd in handen. Achterin het veld beleeft Jaguar weinig vreugde aan zijn afscheidswedstrijd, wanneer  Mark Webber en Christian Klien met elkaar crashen. Vanaf 2005 wordt het team overgenomen door Red Bull.

Vooraan maakt Räikkönen het Montoya nog knap lastig, doch de Fin slaagt er niet meer in om zijn opponent te verschalken. Montoya gaat met iets meer dan een seconde voorsprong als eerste over de meet. Williams scoort zo op de valreep nog een zege, die een teleurstellend seizoen toch nog iets van glans geeft. Het is voor het roemruchte Britse team de laatste overwinning voor lange tijd; pas in 2012 zal het opnieuw met de zege aanknopen wanneer Pastor Maldonado zegeviert in Spanje. Barrichello wordt derde en grijpt dus wederom naast de overwinning voor eigen publiek. De laatste punten zijn voor Fernando Alonso (Renault), Ralf Schumacher (Williams), Takuma Sato (BAR), Michael Schumacher – die een moeizame achtervolgingsrace rijdt – en Felipe Massa.

Naast Jaguar nemen ook beide Minardi-coureurs Zsolt Baumgartner en Gianmaria Bruni definitief afscheid van de Formule 1. David Coulthard rijdt zijn honderdvijftigste en laatste wedstrijd voor McLaren, terwijl Timo Glock (Jordan) aan een zwerftocht doorheen andere autosportklassen begint. In 2008 keert de Duitser terug naar de Formule 1 bij Toyota.

[gloudiesaurus]

Montoya! Alweer bijna vergeten. Wat een mooie coureur was dat. Zonde dat hij in 2005 halverwege het seizoen de Formule 1 plotseling verliet.
Met wat meer inzet had hij wereldkampioen kunnen worden, het talent had hij.