Vandaag in de F1-geschiedenis....

[Maikel0230]

Zolder is echt een leuk circuit om eens op rond te rijden. Die plaats ademt gewoon geschiedenis. Ik ga meestal ook eens eventjes naar het monument van Villeneuve om eens even stil te staan bij iedereen die omgekomen is tijdens het racen.

http://www.flickr.com/photos/77606337@N02/sets/72157633169106219/
Voor de geïnteresseerden: dit zijn foto's uit 1985 toen er op zolder getest werd voor het nieuwe seizoen. Merk op dat sommige teams nog wagens uit 1984 gebruiken. Bij brabham hadden ze zelfs nog de Nr1. van vorig jaar op de wagen.

[SDG]

23 mei 1982

Twee weken na de dramatische gebeurtenissen in Zolder strijken de Formule 1-teams neer in Monaco voor de zesde Grote Prijs van het seizoen. Ferrari komt vooralsnog enkel met Didier Pironi aan de start, maar voor de rest is het hele deelnemersveld nagenoeg kompleet. Brabham past een uitgekiende truc toe door wereldkampioen Nelson Piquet van start te laten gaan in de 1982-wagen met BMW-turbomotor, terwijl teamgenoot Riccardo Patrese de oude wagen met atmosferische Ford Cosworth motor ter beschikking krijgt, die hier op het trage en smalle stratencircuit een stuk geschikter is dan het turbo-zorgenkindje. Een prima gok, zo blijkt na de trainingen, aangezien de Italiaan op de eerste startrij plaatsneemt naast de Renault van René Arnoux, terwijl Piquet slechts de dertiende tijd rijdt.

Bij de start is Arnoux als snelste weg, voor de Alfa Romeo van Bruno Giacomelli, de tweede Renault van Alain Prost en Patrese. Na pech van Giacomelli en een spin van Arnoux in de chicane langs het zwembad – waarbij zijn wagen onbeschadigd blijft doch zijn motor afslaat – neemt Prost de kop over, voor Patrese, en zo blijft de stand ook ongewijzigd tot enkele ronden voor de finish. Renault lijkt eindelijk te zullen zegevieren in het prinsbisdom, tot het plotseling begint te regenen en de Fransman met nog slechts drie ronden te rijden bij het uitkomen van de chicane na de tunnel aan het slippen gaan en in de vangrails crasht.

Het brengt Patrese aan de leiding, maar ook hij spint in de voorlaatste ronde van de baan. De nieuwe leider heet nu Didier Pironi, maar de Fransman valt in de laatste ronde stil zonder benzine. Andrea de Cesaris (Alfa Romeo) neemt na zijn uitvallen de kop over, maar ook hij raakt niet tot aan de finish. Terwijl zowat iedereen het overzicht kwijtgeraakt is en niemand meer weet wie nu de race gaat winnen – ook de Williams van Derek Daly komt nog droog te staan – is het uiteindelijk Riccardo Patrese, die na zijn spin terug zijn weg kon verderzetten, die als eerste door de zwart/wit-geblokte vlag begroet wordt. De Italiaan kan het zelf nauwelijks geloven, maar hij wint hier in de straten van Monaco eindelijk zijn eerste Grote Prijs.

Didier Pironi wordt uiteindelijk als tweede geklasseerd, voor de Andrea de Cesaris, het Lotus-duo Nigel Mansell/Elio de Angelis en Derek Daly. Een diep ontgoochelde Prost blijft ondanks alles de stand in het WK aanvoeren.

[Matthijs]

BBC commentator and 1976 world champion James Hunt famously commented, "Well we've got this ridiculous situation where we're all sitting by the start-finish line waiting for a winner to come past and we don't seem to be getting one!".

Wikipedia.
Zie ook

[SDG]

25 mei 1986

Wanneer het Formule 1-circus in het Belgische Spa neerstrijkt voor de vijfde wedstrijd van het seizoen 1986 is iedereen in de paddock nog steeds onder de indruk van het dodelijke ongeval van Brabham-rijder Elio de Angelis. De populaire Italiaan stierf een week eerder in het ziekenhuis van het Franse Marseille aan zijn verwondingen opgelopen bij een zware crash tijdens testritten op het Zuid-Franse Paul Ricard-circuit. Brabham vaardigt enkel Riccardo Patrese naar de race in de Ardennen af; vanaf de volgende race in Canada zal de Brit Derek Warwick het team versterken.

Al snel heeft men echter genoeg sportieve gespreksonderwerpen die de treurige proloog van het raceweekend naar de achtergrond doen verschuiven. In de eerste officiële kwalificatietraining op vrijdag staat immers een nieuwe ster op: de jonge Oostenrijker Gerhard Berger, die in zijn Benetton alle toprijders verrast en de voorlopig snelste tijd neerzet. Op zaterdag verliest hij zijn voorlopige pole dan wel aan Nelson Piquet (Williams), maar zowel Berger als zijn werkgever Benetton – dat nog maar aan de vijfde race onder deze naam bezig is – hebben de gevestigde orde voor het eerst tegen de schenen gestampt.

Berger kan op zondag echter niet lang van zijn riante uitgangspositie op de eerste rij genieten: in de eerste doortocht in de Source-haarspeldbocht, vlak na de start, wordt hij door de Lotus van Ayrton Senna en de McLaren van Alain Prost in de tang genomen. Zowel de Oostenrijker als de Fransman komen hierbij dwars te staan en moeten met lede ogen toezien hoe het hele veld hen passeert. Beiden kunnen uiteindelijk hun weg vervolgen, maar alle kansen op een dichte ereplaats of zelfs beter zijn meteen verkeken.

Vooraan neemt Nelson Piquet ondertussen autoritair het commando, terwijl achter hem de volgorde door de chaos bij de start flink door elkaar gehusseld is. Na een paar ronden valt de wedstrijd echter stilaan weer in de plooi en leidt de Braziliaanse tweevoudige wereldkampioen voor Ayrton Senna, Nigel Mansell in de tweede Williams – ondanks een spin in de Bus Stop-chicane – en het Ferrari-duo Stefan Johansson en Michele Alboreto. Piquet lijkt op weg naar een gemakkelijke zege, tot zijn motor na een vijftiental ronden plots de geest geeft. Senna en – dankzij de pitstops – Johansson leiden vervolgens kort de dans, maar beiden zijn uiteindelijk geen partij voor Mansell, die de kop overneemt en zijn eerste zege van het seizoen behaalt, voor Senna, Johansson, Alboreto, Jacques Laffite (Ligier) en Prost, die uit zijn achtervolgingsrace uiteindelijk nog één puntje weet te scoren. De wereldkampioen verliest op de koop toe ook nog opnieuw de leiding in de WK-stand aan Senna.

De Belgische Grote Prijs van 1986 is de laatste voor de Zwitser Marc Surer (Arrows). Kort nadien wordt hij het slachtoffer van een zware crash in de Duitse Hessenrally, wanneer hij in zijn Ford RS200 Groep B met hoge snelheid van de baan geraakt en tegen een boom te pletter slaat, waarbij zijn wagen in brand vliegt. Navigator Michel Wyder sterft in de vlammen, Surer zelf wordt ternauwernood gered. Hij heeft echter zware brandwonden opgelopen, die het einde van zijn racecarrière betekenen. Momenteel is hij nog steeds actief als Formule 1-commentator.

[SDG]

29 mei 1994

Op het Circuit de Catalunya nabij Barcelona wordt de Grote Prijs van Spanje verreden, de vijfde wedstrijd van het seizoen. Na de dramatische ongevallen in de vorige races in Imola en Monaco en de daaruit voortvloeiende heroprichting van de GPDA – de Grand Prix Drivers Association – worden hier in Spanje nieuwe maatregelen toegepast die de veiligheid op de circuits moeten verhogen en ongevallen moeten voorkomen. Hier wordt concreet op het snelle stuk voorafgaand aan de La Caixa-bocht een tijdelijke, uit bandenmuren bestaande chicane aangelegd om de snelheid te verlagen. Deze potsierlijke oplossing met tijdelijke chicanes zal ook op nog andere circuits navolging krijgen voor de rest van het seizoen, met het oog op een definitieve en meer galante oplossing voor 1995.

Het kan echter niet verhinderen dat ook dit Grand Prix-weekend ontsierd wordt door een zwaar ongeval, wanneer de Italiaan Andrea Montermini (Simtek) in de trainingen zwaar crasht op de lange rechte lijn voor start en finish. Montermini, ironisch genoeg de opvolger van de in Imola dodelijk verongelukte Roland Ratzenberger, loopt bij de crash een voetbreuk op en is meteen uitgeschakeld. De Portugees Pedro Lamy (Lotus) haalt zelfs het weekeinde niet: bij een zware crash tijdens testritten op Silverstone breekt hij beide benen, waarna hij vervangen wordt door de bij Lotus teruggekeerde Alessandro Zanardi. Ook Williams presenteert in Barcelona eindelijk de langverwachte opvolger voor Ayrton Senna: de jonge Schot David Coulthard, voordien testcoureur bij het team, zal voortaan de tweede wagen besturen. Voor zijn debuut kwalificeert hij zich als negende, doch hij zal de wedstrijd niet uitrijden.

Op het sportieve vlak lijkt de Spaanse Grote Prijs aanvankelijk een doorslagje te worden van de eerste vier wedstrijden van het seizoen: Michael Schumacher (Benetton) pakt de pole en lijkt, ondanks knap weerwerk van  Mika Häkkinen (McLaren) in de beginfase, op een nieuwe zege af te stevenen. Damon Hill (Williams) geeft zich deze keer echter niet gewonnen en blijft aanklampen. Een technisch probleem bij Schumacher, wiens versnellingsbak halverwege de race plotseling in vijfde versnelling geblokkeerd blijft, zorgt uiteindelijk voor de beslissing. Hill rijdt naar de overwinning en bezorgt het Williams-team zo een bijzonder emotionele zege, de eerste na de dood van Senna en ook de driehonderdste voor bandenleverancier Goodyear.

Schumacher, die ondanks zijn schakelproblemen erin slaagt zijn wagen aan de praat te houden – inclusief een pitstop waarbij hij zich vanuit vijfde versnelling terug op gang trekt – wordt voor het eerst dit seizoen verslagen en eindigt als tweede. Mark Blundell (Tyrrell) wordt een verrassende derde en bezorgt motorenbouwer Yamaha zijn eerste podiumplaats, de resterende punten zijn voor Jean Alesi (Ferrari), Pierluigi Martini (Minardi) en de uit schorsing teruggekeerde Eddie Irvine (Jordan). In de WK-stand leidt Schumacher nog steeds autoritair met 46 punten, voor Hill met 17 en Gerhard Berger (Ferrari) met 10.



De nieuwe Williams-rijder David Coulthard

[SDG]

31 mei 1992

Tot een kleine tien ronden voor het einde van de Grote Prijs van Monaco ziet alles er nog perfect uit voor Nigel Mansell: de Brit, die in zijn ongenaakbare Williams reeds de eerste vijf wedstrijden van het seizoen won, lijkt hier in de straten van het prinsbisdom op weg om met de vingers in de neus nummer zes binnen te halen. Het zou meteen ook zijn eerste overwinning in Monaco zijn, en eindelijk de langverwachte eerste zege voor motorenbouwer Renault op het stratencircuit. Mansell, die vanop pole vertrok, wordt op ruime afstand gevolgd door titelverdediger Ayrton Senna, die weliswaar bij de start tweede Williams-man Riccardo Patrese verraste en naar de tweede plaats oprukte, maar net zoals in de vorige wedstrijden weet de Braziliaan geen vuist te maken in zijn dit jaar te licht uitgevallen McLaren.

Tot Mansell plotseling, met een straat voorsprong, vertraagt en de pits binnenrijdt. Zijn wagen voelt plotsling ongemakkelijk aan. Een lekke band? De WK-leider besluit het zekere voor het onzekere te nemen en gaat voor een bandenwissel. Wanneer hij terug de baan opkomt, is Senna hem echter voorbij. Mansell steekt een tandje bij en zit al snel weer in de kielzog van de titelverdediger. Maar hem inhalen blijkt een ander paar mouwen. Op de smalle omloop, waar passeren zo al moeilijk is, maakt Senna zich nog eens extra breed. Hoezeer Mansell ook aandringt en wat hij ook doet, hij raakt niet aan zijn grote opponent voorbij. Het duo schrijft de laatste ronden van de wedstrijd Formule 1-geschiedenis met een adembenemende tweestrijd, die uiteindelijk met nipt verschil door Senna gewonnen wordt.

Voor de Braziliaan is het de vijfde overwinning in de straten van Monaco, waarmee hij op gelijke hoogte komt met de legendarische Graham Hill. Mansell wordt tweede en Renault moet zijn eerste zege in Monaco opnieuw maar eens uitstellen. Riccardo Patrese pakt de laatste podiumplaats, voor Michael Schumacher en Martin Brundle (Benetton) en Bertrand Gachot (Larrousse). De Braziliaan Roberto Moreno zorgt achterin het veld voor sensatie door het kleine Andrea Moda-team zijn eerste en enige Grand Prix-start uit zijn bestaan te bezorgen. In de WK-stand blijft Mansell ondanks zijn kleine misstap ruimschoots aan de leiding: met 56 punten heeft hij er exact dubbel zoveel als zijn teamgenoot Patrese.

[SDG]

2 juni 1996

Michael Schumacher (Ferrari) wint op het Circuit de Catalunya nabij Barcelona de Grote Prijs van Spanje. Voor de tweevoudige wereldkampioen is het de eerste overwinning van het seizoen en meteen ook zijn eerste sedert hij Benetton inwisselde voor de Scuderia. De Duitser bewijst op een totaal verregend parcours zijn absolute klasse, waar anderen falen. Pole-man Damon Hill (Williams), die vier van de eerste zes races won, gaat in de regen in de fout en crasht uit de race, net als een hoop andere coureurs: uiteindelijk zullen slechts zes van de twintig gestarte wagens de finish halen. Iedereen die over de eindstreep komt, scoort dus punten.

Na Schumacher zijn dat Jean Alesi (Benetton), Jacques Villeneuve (Williams), Heinz-Harald Frentzen (Sauber) – die zich hiermee knap revancheert voor een flinke crash in de warm-up, Mika Häkkinen (McLaren) en Pedro Diniz (Ligier). De Braziliaan scoort zijn eerste WK-punt uit zijn carrière en poetst daarmee zijn fletse imago van paydriver flink op. Jos Verstappen (Arrows) rijdt lange tijd in de punten en heeft uitzicht op een mooie vijfde plaats, tot ook hij van de baan vliegt.

Maar er is niemand die ook maar in de buurt komt van Michael Schumacher. De Duitser start vanop de derde plaats, maar na twaalf ronden heeft hij de kop van de race al te pakken. Alesi, zelf ook niet bepaald een doetje in de regen, is kansloos en de wereldkampioen ontketent op een spekgladde baan al zijn duivels, waarbij hij op bepaalde momenten tot vier seconden per ronden sneller is dan de concurrentie. Schumi rijdt zo naar een historische zege: zijn eerste voor Ferrari is misschien wel de mooiste uit de 91 overwinningen die hij in zijn hele Formule 1-loopbaan behaalt.

[Buxoq]

2 juni 1996

Michael Schumacher (Ferrari) wint op het Circuit de Catalunya nabij Barcelona de Grote Prijs van Spanje. Voor de tweevoudige wereldkampioen is het de eerste overwinning van het seizoen en meteen ook zijn eerste sedert hij Benetton inwisselde voor de Scuderia. De Duitser bewijst op een totaal verregend parcours zijn absolute klasse, waar anderen falen. Pole-man Damon Hill (Williams), die vier van de eerste zes races won, gaat in de regen in de fout en crasht uit de race, net als een hoop andere coureurs: uiteindelijk zullen slechts zes van de twintig gestarte wagens de finish halen. Iedereen die over de eindstreep komt, scoort dus punten.

Na Schumacher zijn dat Jean Alesi (Benetton), Jacques Villeneuve (Williams), Heinz-Harald Frentzen (Sauber) – die zich hiermee knap revancheert voor een flinke crash in de warm-up, Mika Häkkinen (McLaren) en Pedro Diniz (Ligier). De Braziliaan scoort zijn eerste WK-punt uit zijn carrière en poetst daarmee zijn fletse imago van paydriver flink op. Jos Verstappen (Arrows) rijdt lange tijd in de punten en heeft uitzicht op een mooie vijfde plaats, tot ook hij van de baan vliegt.

Maar er is niemand die ook maar in de buurt komt van Michael Schumacher. De Duitser start vanop de derde plaats, maar na twaalf ronden heeft hij de kop van de race al te pakken. Alesi, zelf ook niet bepaald een doetje in de regen, is kansloos en de wereldkampioen ontketent op een spekgladde baan al zijn duivels, waarbij hij op bepaalde momenten tot vier seconden per ronden sneller is dan de concurrentie. Schumi rijdt zo naar een historische zege: zijn eerste voor Ferrari is misschien wel de mooiste uit de 91 overwinningen die hij in zijn hele Formule 1-loopbaan behaalt.

Schijnbaar reed hij tijdens die race, halverwege de race nog maar op 8 of 9 van zijn 10 cilinders.

[Matthijs]

Misschien heeft dat m wel wat geholpen...

[gloudiesaurus]

Misschien heeft dat m wel wat geholpen...

Dat weet ik niet, sowieso was Schumacher toen gewoon ongenaakbaar.
Die Ferrari was op dat moment helemaal nog niet zo goed.

Jammer dat Verstappen in die race trouwens een bijna zekere 5e plaats weg gooide....
Naderhand liet hij weten concentratie wellicht wat te zijn verloren omdat hij hoge nood had 

[Jehoentelaar]

Die Ferrari was qua snelheid een prima auto, maar het ding was over het hele seizoen genomen een van de minst betrouwbare bouwsels. Vooral Irvine heeft daar race na race last van gehad. Dieptepunt was Magny-Cours, waarin de motor van Schumacher al in de opwarmronde de geest gaf, en Irvine vanaf de 22e startplek niet verder kwam dan vijf rondjes.

[gloudiesaurus]

De Williams van dat jaar was stukken sneller hoor  Vooral in het begin..

Aan het einde van het jaar. Spa/ Monza kwam Ferrari na enkele updates pas op dreef.

[Jehoentelaar]

Ik noem de Ferrari een prima auto, niet een snellere auto dan de Williams. De FW18 was ongekend. Op betrouwbaarheid kon Benetton wel redelijk meerijden, maar dat was het wel.

[gloudiesaurus]

Ik noem de Ferrari een prima auto, niet een snellere auto dan de Williams. De FW18 was ongekend. Op betrouwbaarheid kon Benetton wel redelijk meerijden, maar dat was het wel.

Eens 
Toch vond ik 1996 een mooi seizoen.

[Franky R.]

Misschien heeft dat m wel wat geholpen...

Dat weet ik niet, sowieso was Schumacher toen gewoon ongenaakbaar.
Die Ferrari was op dat moment helemaal nog niet zo goed.

Jammer dat Verstappen in die race trouwens een bijna zekere 5e plaats weg gooide....
Naderhand liet hij weten concentratie wellicht wat te zijn verloren omdat hij hoge nood had

Dan was de la Rosa 'minder netjes' die liet het gewoon lopen... ...Zo las ik dat ooit.