Vandaag in de F1-geschiedenis....

[Kootje]

Dacht dat je zei dat je de 2002 editie vorig jaar al behandeld had, maar je zit dus gewoon te jokken tegen mij. 

[SDG]

Dacht dat je zei dat je de 2002 editie vorig jaar al behandeld had, maar je zit dus gewoon te jokken tegen mij. 

Toch wel. Ik had er vorig jaar op deze dag namelijk twee geschreven.

[Kootje]

Maar niet gepost.

[SDG]

Maar niet gepost.

Ik stel dus vast dat je mijn bijdragen vorig jaar niet gelezen hebt. 

[Kootje]

Maar niet gepost.

Ik stel dus vast dat je mijn bijdragen vorig jaar niet gelezen hebt. 

Lees bijna al je bijdragen, maar 13 oktober 2002 staat er bij mij echt niet tussen hoor.
Wel die van 1996, maar 2002 niet.

[SDG]

Maar niet gepost.

Ik stel dus vast dat je mijn bijdragen vorig jaar niet gelezen hebt. 

Lees bijna al je bijdragen, maar 13 oktober 2002 staat er bij mij echt niet tussen hoor.
Wel die van 1996, maar 2002 niet.

Natuurlijk niet, want ik heb het artikel van vorig jaar eruit geknipt en hier gezet. Beide stonden in één enkele post, snap je?

[Kootje]

Ach so ..... vandaar. 

[SDG]

Ziezo, dat is dat. En nu op naar de volgende tien jaar! 

[Kootje]

13 oktober 1949

In het Belgische Luik/Liege wordt op deze dag Patrick Nève (voluit Patrick Marie Ghislain Pierre Simon Stanislas Nève de Mévergnies) geboren.



De Waal, die in '74 het STP Formule Ford kampioenschap op z'n naam schreef, maakte in 1976 z'n F1 debuut voor Tissot Ram Racing in 'n Brabham BT44B  tijdens z'n thuis Grand Prix op het circuit van Zolder. Na vanaf de 19e plaats gestart te zijn moest hij in ronde 26 met 'n defecte auto opgeven. Later dat jaar zou hij nog 'n tweede poging wagen, ditmaal voor Team Ensign in 'n Ensign N176 tijdens de Grand Prix van Frankrijk op Paul Ricard. Na 'n matige 26e startplaats kon hij wederom geen indruk maken, hij zou deze race als 18e en laatste finishen, wat het einde van z'n F1 loopbaan leek te zijn.

Toch wist hij in 1977 'n plaatsje bij het team van Sir Frank Williams te bemachtigen. Dat jaar mocht hij het in 11 races proberen in 'n March 761, maar ook dit leverde geen successen op, hij wisselde finishes buiten de top 10 af met DNQ's, al was hij er met 'n 7e plek in Italië dichtbij. Na z'n enige uitvalbeurt tijdens de Grand Prix van Canada leek er opnieuw 'n einde aan z'n carierre te zijn gekomen.

Patrick legde zich daar echter niet bij neer. Voor de Belgische Grand Prix van 1978 schreef hij zich in met 'n privé March 781S, maar wist zich niet te kwalificeren. Zo eindigde z'n F1 avontuur, daar waar het 2 jaar eerder begonnen was. Na 3 seizoen, 14 GP weekends en 'n puntentotaal van 0 valt definitief het doek voor de dan 28-jarige Belg. De jaren hierop zou hij nog enkele races in het European F2 kampioenschap rijden totdat hij in 1983 definitief z'n helm aan de willigen hangt.

   
Nève in de March 761 voor het Williams GP Engineering team.

[SDG]

Eh Kootje, dat is echt geen March 761, hoor. Dat is een Williams FW07.

[Kootje]

Eh Kootje, dat is echt geen March 761, hoor. Dat is een Williams FW07.

Zo stond hij wel op het net.
Maar goed, jij bent de expert, dus ik heb 'm direct aangepast.
Klopt hij zo wel? 

[SDG]

Eh Kootje, dat is echt geen March 761, hoor. Dat is een Williams FW07.

Zo stond hij wel op het net.
Maar goed, jij bent de expert, dus ik heb 'm direct aangepast.
Klopt hij zo wel? 

Yep, dat is de enige echte auto van Patrick Nève. Met de karakteristieke biersponsor Belle-Vue. 

[SDG]

14 oktober 2001

Michael Schumacher wint in Suzuka de Grote Prijs van Japan, de slotrace van het seizoen 2001. Voor de Ferrari-coureur, die in 2001 zijn vierde wereldtitel behaalt, is het de negende zege van het seizoen, een evenaring van zijn eigen record. De Duitser pakt de pole en rijdt vervolgens van start tot finish aan de leiding. Juan-Pablo Montoya (Williams) wordt tweede en David Coulthard (McLaren) derde. De Schot verzekert zich hiermee tevens van de tweede plaats in de eindstand van het WK, tweede Ferrari-man Rubens Barrichello (Ferrari) eindigt als derde. De afscheidnemende Jean Alesi (Jordan) wordt door een spinnende Kimi Räikkönen (Sauber) mee van de baan gesleurd; de Fransman, die alle voorgaande races van het jaar de finish haalde, ziet zich zo alsnog een mooi seizoensrecord door de neus geboord. Naast Alesi nemen in Japan ook tweevoudig wereldkampioen Mika Häkkinen en Tomas Enge definitief afscheid van de Formule 1, net als het Prost-team, dat in het tussenseizoen failliet gaat. Ook is het de laatste race voor Benetton, dat het daaropvolgende jaar omgedoopt wordt tot Renault. Fernando Alonso (Minardi) van zijn kant neemt tijdelijk afscheid van het Formule 1-veld: in 2002 wordt de jonge Spanjaard testcoureur bij Renault, om vervolgens in 2003 terug te keren als Grand Prix-coureur.

[SDG]

16 oktober 1994

Michael Schumacher (Benetton) wint in het Spaanse Jerez de Grote Prijs van Europa, voor zijn grote uitdager Damon Hill (Williams). Voor de Duitse WK-leider is het een belangrijke zege, aangezien hij er net een schorsing van twee wedstrijden heeft opzitten wegens het opzettelijk negeren van de zwarte vlag in de Britse Grote Prijs en in de tussentijd Hill in de WK-stand tot op één punt zag naderen. Schumacher laat echter zien dat zijn zelfvertrouwen in de tussentijd ongeschonden is door het weekend helemaal naar zijn hand te zetten. Hill moet aan de streep bijna een halve minuut toegeven, Mika Häkkinen (McLaren) finisht als derde al op meer dan een minuut, de resterende punten zijn voor Eddie Irvine (Jordan), Gerhard Berger (Ferrari) en Heinz-Harald Frentzen (Sauber). Voor deze race zijn er een behoorlijk aantal rijders van stoeltje gewisseld. Meest opmerkelijke wijziging vindt plaats bij Williams, waar oud-wereldkampioen Nigel Mansell, die verlost is van zijn Indycar-verplichtingen, voor de nog resterende races van het seizoen David Coulthard komt aflossen. Door de terugkeer van Schumacher bij Benetton verhuist ook JJ Lehto terug naar de reservebank. Bij Larrousse maakt de Japanner Hideki Noda zijn debuut, hetzelfde doet de Italiaan Domenico Schiattarella bij Simtek. Eric Bernard en Johnny Herbert verwisselen van stoeltje: Herbert stapt in bij Ligier en Bernard neemt diens plaats in bij Lotus. Het is overigens het allerlaatste optreden van de Fransman in de Formule 1. Ook van Andrea de Cesaris (Sauber) neemt de Formule 1 na deze wedstrijd definitief afscheid. In 208 Grote Prijzen tussen 1980 en 1994 slaagde hij er nooit in een race te winnen; de Italiaan heeft hiermee tot op de dag van vandaag een weinig benijdenswaardig record in handen. De Grote Prijs van Europa wordt pas te elfder ure op de kalender opgenomen, nadat de geplande race in Argentinië tot in 1995 uitgesteld wordt doordat het circuit niet tijdig klaar geraakte voor de Formule 1.

[SDG]

17 oktober 1999

Op het circuit van Sepang nabij Kuala Lumpur wordt de allereerste Grote Prijs van Maleisië uit de geschiedenis gereden. De wedstrijd krijgt een extra dimensie door de terugkeer van Michael Schumacher bij Ferrari, die hersteld is van zijn beenbreuk die hij opliep bij de Britse Grote Prijs en hem verschillende maanden uit het peloton hield. De Duitser laat meteen zien dat hij volledig hersteld is, want hij pakt met groot overwicht de polepositie, met bijna een seconde voorsprong op zijn teamgenoot Eddie Irvine. Het McLaren-duo David Coulthard en Mika Häkkinen moet al meer dan een seconde prijsgeven. Ook in de race is Schumacher onaantastbaar, met het voorbehoud dat hij Irvine, die nog steeds volop in strijd is om de wereldtitel, vrije baan geeft om de zege te pakken. Häkkinen wordt derde, voor het Stewart-duo Johnny Herbert en Rubens Barrichello en Heinz-Harald Frentzen (Jordan). Na de wedstrijd worden de beide Ferrari's echter gediskwalificeerd omwille van illegale bargeboards, waardoor Häkkinen meteen rekenkundig wereldkampioen is. Na protest van Ferrari wordt deze beslissing echter teruggedraaid, zodat de beslissing in het kampioenschap alsnog uitgesteld wordt tot de slotrace, twee weken later in Japan. Irvine leidt nu met 70 punten, Häkkinen heeft er 66. Frentzen (51) en Coulthard (48) spelen niet langer mee in de titelstrijd.