Vandaag in de F1-geschiedenis....

[SDG]

2 april 2006

Fernando Alonso (Renault) wint in Melbourne de Grote Prijs van Australië. Om de concurrentie met de Commonwealth Games te vermijden, fungeert de Australische manche dit jaar uitzonderlijk niet als seizoensopener, maar is het pas de derde race van het wereldkampioenschap. Alonso's teamgenoot Giancarlo Fisichella, die naast Jenson Button (Honda) op de eerste startrij vertrekt, laat bij de terugkeer uit de formatieronde zijn motor laat afslaan en moet bij de tweede startpoging vanuit de pits vertrekken. In een chaotische race moet de safetycar maar liefst vier keer uitrukken: na een crash bij de start die het einde van de race betekent voor Felipe Massa (Ferrari) en Nico Rosberg (Williams), in de derde ronde na een crash van Christian Klien (Red Bull), in de vijfendertigste ronde wanneer Michael Schumacher zijn Ferrari in de muur zet en alweer een ronde later na een crash van Vitantonio Liuzzi (Toro Rosso). Alonso wint uiteindelijk de race voor Kimi Raikkönen (McLaren), Ralf Schumacher (Toyota) en Nick Heidfeld (BMW-Sauber). Fisichella, die de hele race lang op achtervolgen aangewezen is, krijgt helemaal op het einde nog de vijfde plaats in de schoot geworpen wanneer Jenson Button in de laatste rechte lijn uitvalt met een opgeblazen motor. De Amerikaan Scott Speed (Toro Rosso) ziet na de race zijn achtste plaats met bijbehorend WK-punt afgenomen wanneer hij 25 seconden straftijd opgelegd krijgt voor inhalen onder de gele vlag. Het punt gaat zo naar David Coulthard (Red Bull).

[SDG]

3 april 1988

Alain Prost (McLaren) wint in het Braziliaanse Rio de openingswedstrijd van het Formule 1-seizoen 1988. De Fransman moet in de trainingen nog zijn nieuwe teamgenoot Ayrton Senna en vice-wereldkampioen Nigel Mansell (Williams) voor zich dulden, maar in de race staat er geen maat op de tweevoudige wereldkampioen. Senna verliest de race al bij de start wanneer hij bij de terugkeer uit de opwarmronde met een schakelprobleem op de startgrid geblokkeerd blijft staan. De startprocedure wordt stopgezet en de Braziliaan vertrekt bij de herstart vanuit de pits met de reservewagen, wat echter niet meer toegestaan is omdat de opwarmronde reeds is aangevat. Senna rolt echter nog het ganse veld van achteren op en ligt al in tweede positie wanneer hij van de wedstrijdleiding de zwarte vlag te zien krijgt. Zowel Senna als Prost rijden in Rio voor de eerste maal met de nieuwe McLaren MP4/4 met Honda-turbomotor. De wagen veegt tijdens de wintertests al de vloer aan met de concurrentie, in die mate zelfs dat teambaas Ron Dennis de ambitie uitspreekt om in 1988 alle zestien wedstrijden te winnen. Na de diskwalificatie van Senna heeft Prost definitief vrije baan voor de zege. Gerhard Berger (Ferrari) weet als tweede de schade nog te beperken, maar titelverdediger Nelson Piquet (Lotus) finisht als derde al op meer dan een minuut. De resterende punten zijn voor Derek Warwick (Arrows), Michele Alboreto (Ferrari) en Satoru Nakajima (Lotus). Alle punten gaan in Brazilië naar turbowagens. De teams met atmosferische motoren, die vooraf hoopten de macht van de turbo's in het laatste jaar waarin ze toegelaten zijn al te kunnen breken, blijven dus vooralsnog met lege handen achter. Nieuwkomers in 1988 zijn de Brit Julian Bailey bij Tyrrell, de Duitser Bernd Schneider bij Zakspeed, de Braziliaan Mauricio Gugelmin bij March, de Spanjaard Luis Pérez-Sala bij Minardi en de Argentijn Oscar Larrauri bij EuroBrun. Dit Zwitserse team is één van de nieuwe teams in 1988, samen met het Duitse Rial – het nieuwe project van oud ATS-teambaas Günther Schmidt – en het Italiaanse BMS/Dallara. Het kleine team heeft op het moment van de race zijn Formule 1-bolide voor 1988 nog niet klaar en stuurt daarom piloot Alex Caffi in afwachting alvast de baan op met een gemodificeerde Formule 3000-wagen uit 1987. Hij weet zich evenwel niet te kwalificeren. Het optreden van BMS/Dallara in Brazilië markeert daarmee de allerlaatste deelname ooit van een wagen uit een andere raceklasse aan een Formule 1-weekend.

[SDG]

4 april 2004

Michael Schumacher wint in zijn Ferrari na de eerste twee races van 2004 nu ook de derde wedstrijd in Bahrein. Het is de eerste race in het Golfstaatje en ook de allereerste Formule 1-wedstrijd in het Midden-Oosten. Het door Hermann Tilke ontworpen circuit is een typische moderne omloop waar inhalen vrij moeilijk is en de wedstrijd ontbeert dan ook spanning. Schumacher's teamgenoot Rubens Barrichello wordt tweede en bezorgt Ferrari daarmee zijn tweede dubbelzege van het seizoen, terwijl Jenson Button (BAR) net als in de vorige wedstrijd in Maleisië de derde plaats pakt. Button's teamgenoot Takuma Sato bevestigt de goede vorm van het BAR-team door als vijfde te finishen, terwijl het Renault-duo Trulli en Alonso respectievelijk vierde en zesde wordt en Williams zwaar teleurstelt: Ralf Schumacher wordt slechts zevende, Juan-Pablo Montoya haalt de finish niet. Ook beide McLarens vallen in Bahrein uit; het team van Ron Dennis heeft na drie races nog maar 4 punten gescoord, tegenover 51 voor Ferrari, 22 voor Renault en 19 voor BAR en Williams.

[Fabian]

4 april 2004

Michael Schumacher wint in zijn Ferrari na de eerste twee races van 2004 nu ook de derde wedstrijd in Bahrein. Het is de eerste race in het Golfstaatje en ook de allereerste Formule 1-wedstrijd in het Midden-Oosten. Het door Hermann Tilke ontworpen circuit is een typische moderne omloop waar inhalen vrij moeilijk is en de wedstrijd ontbeert dan ook spanning. Schumacher’s teamgenoot Rubens Barrichello wordt tweede en bezorgt Ferrari daarmee zijn tweede dubbelzege van het seizoen, terwijl Jenson Button (BAR) net als in de vorige wedstrijd in Maleisië de derde plaats pakt. Button’s teamgenoot Takuma Sato bevestigt de goede vorm van het BAR-team door als vijfde te finishen, terwijl het Renault-duo Trulli en Alonso respectievelijk vierde en zesde wordt en Williams zwaar teleurstelt: Ralf Schumacher wordt slechts zevende, Juan-Pablo Montoya haalt de finish niet. Ook beide McLarens vallen in Bahrein uit; het team van Ron Dennis heeft na drie races nog maar 4 punten gescoord, tegenover 51 voor Ferrari, 22 voor Renault en 19 voor BAR en Williams.

Dit weet ik nog goed. Ik moest en zou die race kijken op mijn verjaardag. Kreeg ik ook nog eens een overwinning van Schumacher als cadeau.

[SDG]

Dit weet ik nog goed. Ik moest en zou die race kijken op mijn verjaardag. Kreeg ik ook nog eens een overwinning van Schumacher als cadeau.

Een gelukkige verjaardag bij deze! 

[SDG]

5 april 2009

Jenson Button (Brawn) wint na de eerste race een week eerder in Australië ook de tweede wedstrijd van 2009, de Grote Prijs van Maleisië. Net als in Melbourne wordt de race bij valavond plaatselijke tijd verreden en dit ondanks een negatief advies van de circuitdirectie. In het tropische Maleisië is er in de avonduren immers grote kans op stortbuien, die het verloop van de race kunnen verstoren. De race gaat niettemin op het geplande uur van start en dit onder een dreigend wolkendek. De vraag bij vele toeschouwers is dan ook niet of de regen naar beneden gaat komen, maar wanneer. Kimi Raikkönen (Ferrari) schat de neerslagdreiging in ieder geval verkeerd in door veel te vroeg op regenbanden over te stappen en zo alle zegekansen te vergooien. Wanneer de regenbuien iets na halverwege echter volop over de omloop losbarsten, is er geen houden meer aan. Verschillende rijders glijden op de spekglad geworden omloop van de baan en door het door de wagens opgetrokken regengordijn is het haast onmogelijk geworden om de wedstrijd nog veilig voort te zetten. De wedstrijdleiding heeft dan ook geen verdere keuze dan na 31 van de 56 ronden de rode vlag boven te halen en de race voorlopig stop te zetten. Door de stilaan invallende duisternis is het echter te laat geworden om de wedstrijd nog verder te zetten en de volgorde zoals ze was bij ronde 31 wordt de definitieve race-uitslag. Jenson Button wint zodoende voor de Duitsers Nick Heidfeld (BMW-Sauber) en Timo Glock (Toyota). Doordat de vereiste minimumafstand van 75% niet afgelegd werd, worden evenwel slechts halve punten toegekend. Na Spanje en Oostenrijk 1975, Monaco 1984 en Australië 1991 is Maleisië 2009 de vijfde race uit de Formule 1-geschiedenis waarin dit gebeurt.

[Fabian]

Dit weet ik nog goed. Ik moest en zou die race kijken op mijn verjaardag. Kreeg ik ook nog eens een overwinning van Schumacher als cadeau.

Een gelukkige verjaardag bij deze! 

Dankjewel.

5 april 2009

Jenson Button (Brawn) wint na de eerste race een week eerder in Australië ook de tweede wedstrijd van 2009, de Grote Prijs van Maleisië. Net als in Melbourne wordt de race bij valavond plaatselijke tijd verreden en dit ondanks een negatief advies van de circuitdirectie. In het tropische Maleisië is er in de avonduren immers grote kans op stortbuien, die het verloop van de race kunnen verstoren. De race gaat niettemin op het geplande uur van start en dit onder een dreigend wolkendek. De vraag bij vele toeschouwers is dan ook niet of de regen naar beneden gaat komen, maar wanneer. Kimi Raikkönen (Ferrari) schat de neerslagdreiging in ieder geval verkeerd in door veel te vroeg op regenbanden over te stappen en zo alle zegekansen te vergooien. Wanneer de regenbuien iets na halverwege echter volop over de omloop losbarsten, is er geen houden meer aan. Verschillende rijders glijden op de spekglad geworden omloop van de baan en door het door de wagens opgetrokken regengordijn is het haast onmogelijk geworden om de wedstrijd nog veilig voort te zetten. De wedstrijdleiding heeft dan ook geen verdere keuze dan na 31 van de 56 ronden de rode vlag boven te halen en de race voorlopig stop te zetten. Door de stilaan invallende duisternis is het echter te laat geworden om de wedstrijd nog verder te zetten en de volgorde zoals ze was bij ronde 31 wordt de definitieve race-uitslag. Jenson Button wint zodoende voor de Duitsers Nick Heidfeld (BMW-Sauber) en Timo Glock (Toyota). Doordat de vereiste minimumafstand van 75% niet afgelegd werd, worden evenwel slechts halve punten toegekend. Na Spanje en Oostenrijk 1975, Monaco 1984 en Australië 1991 is Maleisië 2009 de vijfde race uit de Formule 1-geschiedenis waarin dit gebeurt.

Zo dat is alweer drie jaar geleden. Lijkt voor mij veel korter terug.

[0634]

6 April 1909:

In Stuttgart wordt Hermann Lang geboren. Nadat Lang bij zijn werkgever Mercedes hoofd monteur wordt aan de wagen van stercoureur Luigi Fagioli krijgt hij zelf ook een kans om zijn racetalenten te bewijzen. Hermann blijkt talentvol, mag uiteindelijk aan echte races meedoen en wint in 1937 de Tripoli Grand Prix, de snelste racebaan in de wereld. In de twee jaar die volgen wint Lang steeds weer in Libië.



Nadat hij aanvankelijk nogal in de schaduw staat van de Duitse superster Rudolf Caracciola wordt Lang steeds populairder bij de fans en wint in 1939 liefst vijf van de acht Grands Prix, waaronder de races in Belgie, Pau en uiteraard weer die van Libië. Op het moment dat Hermann op het hoogtepunt van zijn macht is en de Europese titel voor het grijpen heeft breekt de tweede wereldoorlog uit en wordt het EK abrupt afgebroken. De Duitse motorsport bond roept hem alsnog uit tot Europees kampioen maar dat wordt niet erkend door de officiële autoriteiten.

De tweede wereldoorlog breekt Lang's loopbaan en hij rijdt  na de oorlog steeds meer in sportscars. Zo wint hij in 1952 nog wel de 24h van LeMans. Inmiddels is het wereldkampioenschap Formule 1 van start gegaan en Lang, 45 inmiddels, krijgt bij Maserati een kans om in te vallen voor een geblesseerde rijder en pakt als beste resultaat een vijfde plaats in Zwitserland. In 1954 keert Mercedes terug in de F1 en Lang krijgt een kans bij zijn oude broodheer. Maar Hermann is over zijn hoogtepunt heen en kan niet meer schitteren. Op de Nurburgring spint Hermann kansloos van de baan terwijl teamgenoot en Mercedes' nieuwe ster Juan Manuel Fangio op het legendarische circuit schittert en wint. Hermann weet dat zijn tijd gekomen is en stopt voorgoed met racen.

In 1987 sterft Hermann Lang op 78-jarige leeftijd.

[SDG]

7 april 1985

Vice-wereldkampioen Alain Prost (McLaren) wint in het Braziliaanse Rio net als het jaar voordien de openingswedstrijd van het seizoen. De Fransman rijdt in de kwalificaties slechts de zesde tijd, maar zoals wel vaker weet 'Le Professeur', zoals Prost vaak genoemd wordt, dankzij de betrouwbaarheid en de zuinigheid van de TAG/Porsche-turbomotor en door een strategische wedstrijd te rijden, de zege naar zich toe te trekken. Teamgenoot en wereldkampioen Niki Lauda valt uit met technische problemen; de Oostenrijker kent in 1985 veel pech en gaat een moeizaam seizoen tegemoet. De overige podiumplaatsen zijn voor de Italianen Michele Alboreto (Ferrari) – de enige die Prost over de hele race echt kan bedreigen – en Elio de Angelis (Lotus-Renault). Alboreto's teamgenoot, de Fransman René Arnoux, rijdt in Rio zijn enige race van het seizoen 1985; korte tijd later wordt hij door Ferrari aan de kant gezet. In Rio komen Ayrton Senna en Nigel Mansell voor het eerst uit voor respectievelijk Lotus en Williams, maar geen van beiden zal de finish halen. Datzelfde geldt ook voor Mansell's teamgenoot Keke Rosberg, de eerste leider in de wedstrijd. Het kleine Italiaanse Minardi-team maakt in Brazilië zijn Formule 1-debuut met Pierluigi Martini achter het stuur. Afwezig in Rio is het Toleman-team, dat zonder bandencontract zit na het terugtrekken van Michelin uit de Formule 1. Het team is pas in 1984 van Pirelli naar Michelin overgestapt na een fikse ruzie met de Italianen. De oorspronkelijk gecontracteerde Stefan Johansson vertrekt naar Tyrrell en vervolgens naar Ferrari, de Italiaan Teo Fabi zal pas in Monaco, bij de vierde race, voor het eerst in actie treden na het wegvallen van het Spirit-team, waardoor Toleman hun bandencontract kan overnemen.

[0634]

7 april 1968:

Het artikel is een paar jaar geleden al geschreven, maar nog nooit verschenen op de pits. Vandaag leek het me een mooie gelegenheid: http://www.gppits.net/magazine/7_april_sterfdag_van_een_artiest/

[0634]

8 april 1979:

Gilles Villeneuve pakt zijn tweede opeenvolgende zege tijdens de GP van USA-west op de baan van Long Beach. De race in het stratencircuit blijkt vanaf het begin van de race al een prooi voor de 'vliegenier'. De Canadese Ferrari-rijder pakte zaterdag al een overtuigende pole en is ook in de race moeilijk bij te houden. Op weg naar zijn derde carrièrewinst pakt Gilles dan ook nog even de snelste ronde mee om zijn suprematie te bevestigen.

Achter hem kan teamgenoot Jody Scheckter hem dan ook niet bijbenen. Sterker, de Zuid Afrikaan wordt in ronde 1 ingehaald door Depailler en moet alle zeilen bijzetten om tweede te worden. Achter Depailler en Scheckter zijn ook Jarier, Andretti en Jones in gevecht om plek 2. Pas in de 28e ronde kan Scheckter zijn razendsnelle Ferrari langs de Tyrrell van Depailler drukken. Het is te laat om ook nog maar enige bedreiging voor Villeneuve te worden.

Het wordt een mooie 1-2 voor Ferrari in hun jacht op de wereldtitels die ze vorig jaar verspeeld hebben aan Lotus. Met de zege neemt Villeneuve de leiding in het WK over van Ligier-rijder Laffite die in ronde 8 al uitviel met een remprobleem. Ondanks dat Gilles voor de tweede opeenvolgende race wint voor teamgenoot Scheckter zal de laatste uiteindelijk de wereldtitel pakken.

[SDG]

9 april 1995

Voor het eerst sedert 1981 keert de Formule 1 terug naar Argentinië. Plaats van gebeuren is nog steeds het Autódromo Oscar Alfredo Gálvez in Buenos Aires, waar ook alle vroegere Argentijnse Grote Prijzen verreden werden. Voor deze nieuwe race wordt niet langer de lange omloop die van 1974 tot en met 1981 in voege was gebruikt, maar een nieuwe configuratie met een infield binnen het klassieke circuit. David Coulthard (Williams) scoort in de verregende kwalificaties de eerste polepositie uit zijn carrière, voor zijn teamgenoot Damon Hill. Bij de start van de race vinden in het peloton diverse aanrijdingen plaats, waardoor de rode vlag getoond wordt en er een herstart komt. In een spannende race haalt Hill het uiteindelijk voor Jean Alesi (Ferrari) en wereldkampioen Michael Schumacher (Benetton). De overige punten zijn voor Johnny Herbert (Benetton), Heinz-Harald Frentzen (Sauber) en Gerhard Berger (Ferrari). De Nederlander Jos Verstappen rijdt in de beginfase één van de beste races uit zijn loopbaan. Hij kwalificeert zich in zijn bescheiden Simtek als veertiende en weet na een twintigtal ronden zelfs tot in de punten door te dringen. Een kapotte versnellingsbak maakt echter voortijdig een eind aan zijn race.

[Enzo]

7 april 1968:

Het artikel is een paar jaar geleden al geschreven, maar nog nooit verschenen op de pits. Vandaag leek het me een mooie gelegenheid: http://www.gppits.net/magazine/7_april_sterfdag_van_een_artiest/

Mooi stuk Jeroen! 

[SDG]

10 april 1983

Wereldkampioen Keke Rosberg (Williams) wint op de omloop van Brands Hatch de Race Of Champions, een race die niet meetelt voor het wereldkampioenschap. De Fin vertrekt in de race van op pole position en finisht na 40 ronden, mede geholpen door het uitvallen van Ferrari-rijder René Arnoux, na een lang en spannend duel met een halve seconde voorsprong op de Amerikaan Danny Sullivan (Tyrrell). Oud-wereldkampioen Alan Jones (Arrows) wordt derde. Aan de wedstrijd nemen dertien wagens deel, waarvan er zeven de finish halen. Eén van de deelnemers is de Zweed Stefan Johansson met een Spirit met Honda-turbomotor, waarmee de Japanse motorenbouwer voor het eerst terug in competitie komt in de Formule 1 nadat deze zich eind 1968 terugtrok uit de hoogste autosportklasse. Voor drie rijders is het hun enige Formule 1-race in 1983: de Mexicaan Hector Rebaque (Brabham), de Brit Brian Henton (Theodore) en de Fransman Jean-Louis Schlesser (March). De Race Of Champions van 1983 gaat de geschiedenisboeken in als de allerlaatste race uit de Formule 1-geschiedenis die buiten het kader van het wereldkampioenschap verreden wordt, waarmee er een eind komt aan een decennia oude traditie.








Let in het filmpje ook goed op wie er daar in de Formule Ford-race in het voorprogramma over kop vliegt...

[SDG]

11 april 1993

Op het circuit van Donington wordt de Grote Prijs van Europa verreden, de derde race van het seizoen 1993. Het is de eerste en enige keer in de geschiedenis dat op de Britse omloop een Formule 1-race verreden wordt en het wordt er één die met gouden letters de geschiedenisboeken in zal gaan. De oppermachtige Williams-Renault's van Alain Prost en Damon Hill bezetten de eerste startrij, maar het is Ayrton Senna die voor vuurwerk zorgt. De Braziliaan valt bij de start van de vierde naar de vijfde plaats terug, maar nog voor de eerste ronde voorbij is, ligt hij op de natte baan middels enkele sublieme inhaalmaneuvers al aan kop van de wedstrijd. Wanneer de baan opdroogt, weet Prost door een mislukte pitstop van Senna de leiding terug over te nemen, maar de wisselvallige weersomstandigheden zorgen vervolgens voor een ware loterij, waarin Prost volkomen verkeerd gokt. Hij maakt maar liefst zeven pitstops en dat zijn er drie meer dan Senna, die in zijn McLaren iedereen de baas is en naar een schitterende overwinning rijdt, volgens velen zelfs de mooiste uit zijn carrière. Hill finisht als enige binnen dezelfde ronde. Prost wordt als derde gedubbeld; een vernedering voor de gedoodverfde wereldkampioen in zijn superieure Williams, temeer daar Senna in de tussenstand van het WK nu al 26 punten heeft tegenover slechts 14 voor Prost. De overige punten zijn voor Johnny Herbert (Lotus), Riccardo Patrese (Benetton) en Fabrizio Barbazza (Minardi). Voor de Italiaan is het zijn allereerste WK-punt. Bij Jordan maakt de Belgische oud-Grand Prix-winnaar Thierry Boutsen, die in het tussenseizoen geen zitje meer vond, zijn comeback als vervanger van de teleurstellende Ivan Capelli. Boutsen's teamgenoot, Rubens Barrichello, is in de onvoorspelbare race één van de uitblinkers. De jonge Braziliaan, die pas aan zijn derde Grote Prijs bezig is, heeft lange tijd uitzicht op een podiumplaats, tot een technisch defect zes ronden voor de finish een einde aan zijn race maakt.