Vandaag in de F1-geschiedenis....

[SDG]

Wat een pracht van een wagen toch 

Smaken verschillen. Ik vind persoonlijk die auto's met ultrahoge luchtinlaten zoals ze medio jaren '70 gebouwd werden gewoon afschuwelijk.

[0634]

Nee, ik vind ze ook echt waanzinnig. Al die machines met hun eigen gevormde airboxen... prachtig.

[Wizard]

Zeker niet oneven maar ben écht fan van de 1990-1993 bolides. De onderstaande in het bijzonder:

[0634]

Ook mooi hoor.

[0634]

23 december 2009:

Zevenvoudig wereldkampioen Michael Schumacher kondigt zijn inmiddels veelbesproken rentree in de Formule 1 aan. Wat men er ook van vind: hij blijft spraakmakend!

Overigens doet hij dat uitgerekend op de verjaardag van Bertrand Gachot. De man die 20 jaar terug in een Britse gevangenis terecht kwam, waarna Der Michael in Gachot's Jordan mag debuteren op Spa!

[0634]

23 december 1956:

In het Italiaanse Milaan wordt Michele Alboreto geboren. De coureur werkt zich op tot aan de Formule 1, waar hij zijn hoogtijdagen beleeft in 1985. Dat jaar racet hij in zijn Ferrari naar een tweede WK-plek, achter de ongenaakbare Alain Prost.

Alboreto wint uiteindelijk vijf races in zijn F1-carriere, twee voor Tyrrell en drie voor Ferrari. Zijn nadagen slijt hij echter in de achterhoede van het veld bij teams als Lola, Footwork en Minardi. Na de F1 wint hij in 1997 nog de 24h van LeMans.

In 2001 test de sympathieke Milanees voor Audi op de Duitse Lausitzring, als hij door een klapband de macht over het stuur verliest, in een aarden wal knalt en ter plaatse het leven laat op slechts 44-jarige leeftijd...

[0634]

1 januari 1945:

In de Belgische hoofdstad Brussel wordt Jacques Bernard Ickx geboren. Met een vader als motorsportjournalist begint de kleine Jacky al snel te racen op twee wielen, maar stapt later over naar vier. De razendsnelle Belg krijgt zijn grote kans in 1968 bij het topteam van Ferrari. Hij stelt met een vierde plek in het WK en een mooie zege in het Franse Rouen niet teleur.

In 1969 wint hij driemaal maar ziet een ongenaakbare Jackie Stewart eenvoudig zijn eerste titel binnenslepen. Met dezelfde Stewart botst het wel eens, net als met diens vriend Jochen Rindt. Beide zijn voorvechters voor een veiligere Formule 1, maar Jacky weigert zich daarbij aan te sluiten. Het natuurtalent uit Brussel gaat zijn eigen weg, lijkt zich niet veel van de heersende hang naar grote veiligheid aan te trekken en zet zich publiekelijk af tegen Stewart en Rindt, die dat op hun beurt niet op prijs stellen. Zo vinden de twee dat de levensgevaarlijke Nurburgring danig aangepast moet worden, maar Ickx vind van niet en meent dat de uitdaging uit de sport gehaald wordt. Zowel in de media als in de paddock hangt dan ook nogal eens een gespannen sfeer tussen de mannen.

Ook in 1970 wordt hij vice-kampioen, nu achter Rindt. De Lotus-kopman komt echter al om het leven in Monza's Parabolica, en met nog drie races te gaan kan Ickx hem nog inhalen. Dat doet de kleine Belg ondanks twee zeges in Canada en Mexico net niet. Later zou hij verklaren dat hij opgelucht was de titel niet te hebben afgepakt van Rindt, want het publiek en collega-coureurs wilden massaal dat de overleden Rindt kampioen zou worden. Van een dode kan je het niet winnen.

De jaren 71 en 72 worden minder succesvol, al wint Ickx in 71 op fenomenale manier in de Zandvoortse regen en een jaar later zegeviert hij voor de tweede keer op het circuit der circuits: de Nurburgring. Het zou Jacky's laatste blijken. In de jaren die volgen rijdt Ickx nog voor illustere teams als Lotus en Ligier, maar het mooiste is er af. Ickx sluit zijn F1-carriere in 1979 af na 8 zeges, 13 poles, 25 podia en 15 fastest laps.

Ook buiten de F1 doet Jacky van zich spreken, misschien nog wel meer. Voor Porsche wint hij vijf maal de 24h van LeMans. Het tekent het enorme natuurtalent van de avontuurlijke Brusselaar, die zich ontegenzeggelijk de meest succesvolle coureur van de Benelux noemen.

[SDG]

1 januari 1968: Jim Clark wint in een Lotus-Ford op het circuit van Kyalami de Grote Prijs van Zuid-Afrika, de openingsrace van het seizoen, voor zijn teamgenoot Graham Hill en Jochen Rindt (Brabham). Voor de Schotse tweevoudig wereldkampioen is het de vijfentwintigste en laatste zege uit zijn loopbaan; drie maanden later zal hij dodelijk verongelukken tijdens een Formule 2-race op Hockenheim.

[0634]

3 januari 1969:

In het Duitse Kerpen wordt Michael Schumacher geboren. De coureur zou later werkelijk alles winnen wat er te winnen valt en met 7 wereldtitels en 91 zeges er in 2006 de brui aangeven. Totdat er in 2010 nog een kleine toegift volgt bij zijn jeugdliefde Mercedes. Of de vandaag 43 jaar geworden Schumacher ooit nog wat zal winnen is twijfelachtig, maar dat hij een buitengewoon fenomeen is staat buiten kijf.

[Matthijs]

@SDG: wat een fantastische foto! Misschien wel één van de mooiste wagens ooit gemaakt en vlak voor de 'lelijke' vleugels.

[Gerard]

Niemand die een stukje schrijft over 7 Januari?? De geboortedag van Lewis...

[Enzo]

Niemand die een stukje schrijft over 7 Januari?? De geboortedag van Lewis...

Go for it! 

[0634]

Jammer joh, te laat. Jaartje wachten .

[SDG]

Niemand die een stukje schrijft over 7 Januari?? De geboortedag van Lewis...

Lewis is dan ook nog geen geschiedenis, haha... 

[SDG]

9 januari 1977: Jody Scheckter wint in een Wolf-Cosworth de Grote Prijs van Argentinië, de openingsrace van het seizoen. Tweede in Buenos Aires wordt de Braziliaan Carlos Pace (Brabham-Alfa), die door uitputting vanwege de extreme hitte verstek moet geven voor de podiumceremonie, derde wordt lokale held Carlos Reutemann (Ferrari). De zege van de Zuid-Afrikaan geldt als een kleine sensatie, aangezien zijn team een nieuwkomer in de Formule 1 is en het zijn debuutrace meteen al winnend weet af te sluiten. Teambaas Walter Wolf, die het seizoen daarvoor nog samenwerkt met Frank Williams, besluit met ingang van 1977 op eigen houtje aan de Formule 1 deel te nemen, aanvankelijk met groot succes. Het team, dat naast de vroegere Tyrrell-kopman Scheckter ook de befaamde ontwerper Harvey Postlethwaite en de latere Lotus-teammanager Peter Warr aangetrokken heeft, behaalt in 1977 drie zeges – Argentinië, Monaco en Canada – en wordt met Scheckter vice-wereldkampioen, na Niki Lauda. Het eerste jaar zal echter meteen het meest succesvolle in het bestaan van het Canadese team blijken, want in 1978 worden enkel nog een paar podiumplaatsen gescoord. De poging om naar het voorbeeld van Lotus een competitieve wingcar te maken blijkt een mislukking en aan het eind van het jaar verlaat Scheckter dan ook teleurgesteld het team om naar Ferrari te gaan, met wie hij in 1979 wereldkampioen zal worden. Wolf zet in zijn bestaan steeds slechts één auto in de races in, met uitzondering van de laatste twee wedstrijden van 1978, wanneer de latere Indycar-kampioen Bobby Rahal als gelegenheidsrijder in een tweede wagen start. Waar 1978 een teleurstelling is voor Wolf, draait 1979 helemaal op een ramp uit. Ex-wereldkampioen James Hunt, die Scheckter aflost, bakt er niets meer van en zet halverwege het seizoen, na de Grote Prijs van Monaco, zelfs maar meteen een punt achter zijn carrière. Ook zijn opvolger, de Fin Keke Rosberg, kan het tij niet keren, met als gevolg een puntenloos seizoen voor het ooit zo veelbelovende team. Het betekent meteen het einde van Wolf, dat voor de aanvang van het seizoen 1980 opgeslorpt wordt door Fittipaldi.