Vandaag in de F1-geschiedenis....

[SDG]

Man van de race in de GP van Oostenrijk in 1997: Jarno Trulli

21 september 1997: na een afwezigheid van tien jaar keert de Grote Prijs van Oostenrijk terug op de Formule 1-kalender. De race wordt nog steeds gereden op dezelfde locatie waar eertijds de race plaatsvond, maar de vroegere Österreichring – die nu omgedoopt is tot A1-Ring – heeft een grondige metamorfose ondergaan, waarbij de snelle bochten van weleer uit het parcours gehaald zijn. Pole-man Jacques Villeneuve behaalt in zijn Williams-Renault zijn zesde zege van het seizoen, maar de echte ster van de race is de Italiaan Jarno Trulli. De Prost-coureur, die al sedert de Grote Prijs van Frankrijk invalt voor de zwaar geblesseerde Olivier Panis, pakt aan het einde van de eerste ronde de leiding wanneer de motor van Mika Häkkinen's McLaren-Mercedes de geest geeft. Trulli rijdt de halve race op kop en ligt vervolgens nog steeds tweede wanneer ook hij met pech moet opgeven. De volgende race zal Panis zijn comeback maken, maar Trulli heeft tijdens zijn invalbeurt genoeg laten zien om het volgende seizoen een vaste stek in het team te krijgen. WK-leider Michael Schumacher beleeft geen al te beste dag in Oostenrijk. Door een stop-and-go penalty raakt hij niet verder dan de zesde plaats en zo ziet hij Villeneuve in de tussenstand terugkomen tot op één punt. De Oostenrijkse GP zal vanaf 1997 tot en met 2003 opnieuw jaarlijks plaatsvinden, waarna de race weer van de kalender gehaald wordt. De plannen van de nieuwe eigenaar Dieter Mateschitz (Red Bull) om het circuit volledig te moderniseren worden na de afbraak van de oude installaties plotseling stopgezet wanneer enkele investeerders zich terugtrekken uit het project, waardoor de in een ruïne herschapen omloop voorgoed voor de autosport verloren lijkt te gaan. Maar na enkele donkere jaren komt er alsnog schot in de zaak en in mei 2011 wordt het vernieuwde circuit, dat nu Red Bull Ring heet, officieel heropend. Dit jaar passeert de DTM er alvast voor een race; zien we er binnenkort ook de Formule 1 terug?



De oude (grijs) en de nieuwe layout (rood, vanaf 1997) van de omloop.



Het circuit zoals het er na de afbraakwerken van 2004 verschillende jaren bij lag.



De DTM in 2011 in actie op het nieuwe circuit.

[SDG]

22 september 1996: Jacques Villeneuve wint de allerlaatste Grote Prijs van Portugal in Estoril, voor zijn Williams-teamgenoot Damon Hill, waardoor hij de strijd om de titel tot de laatste race in Japan weet te rekken. Villeneuve geeft zijn zege extra glans door een magistrale inhaalactie op Michael Schumacher, die hij in de snelle bocht voor start/finish buitenom passeert.

http://www.youtube.com/watch?v=Mp37Rl2J_fg&feature=related

[0634]

En dat terwijl zijn monteurs nog zo hadden gezegd dat je daar niet kan inhalen!

Geweldige actie inderdaad.

[0634]

23 September 1973:

Tijdens de Grote Prijs van Canada wint Peter Revson zijn tweede en, naar later zou blijken, laatste Formule 1-race. De zege van de New Yorker is echter wel omstreden.

Voor het eerst in de geschiedenis komt er namelijk een Safety Car de baan op, na een botsing tussen Francois Cevert en Jody Scheckter. De in Assen geboren Canadees Eppie Wietzes gaat in zijn Porsche 914 echter in de fout door vlak voor de Iso-Marlboro van de Nieuw Zeelander Howden Ganley te gaan rijden.

Daarvan kunnen de nodige rijders, waaronder Revson, profiteren terwijl anderen ineens bijna op een ronde worden gezet. Uiteindelijk wordt regerend wereldkampioen Emerson Fittipaldi tweede, voor Jackie Oliver.

[0634]

24 september 1989:

Gerhard Berger wint in zijn Ferrari de Grand Prix van Portugal. Alain Prost wordt tweede voor McLaren en Stefan Johansson behaalt een knappe 3e stek in zijn Onyx.

De zege van Berger wordt echter overschaduwd door controverse tussen Nigel Mansell en Ayrton Senna. Als Mansell naar binnen komt voor nieuw rubber verremt hij zich en schiet voorbij aan de Ferrari-pits. Mansell twijfelt geen moment, zet zijn wagen in zijn achteruit en herstelt zo zijn fout.

Als de besnorde Brit terug de baan op raast ligt hij achter de van de pitstops profiterende Pierluigi Martini (de enige keer dat een Minardi ooit aan de leiding zal rijden), Berger en Senna vierde. De raceleiding weet het dan al zeker: Mansell wordt gediskwalificeerd wegens diens vreemde capriolen in de pits. De zwarte vlag wordt getoond aan Ferrari nr. 27.

Maar Mansell raast als een bezetene door over de baan, haalt net als Berger en Senna Martini in en ziet dan de Braziliaanse wereldkampioen voor zich rijden. Aan het einde van het lange rechte stuk laat Senna wat ruimte, Mansell duikt erin, maar Senna stuurt gewoon in. De twee raken elkaar en de Braziliaan tolt in de rondte. Beiden zijn ogenblikkelijk uit de race.

Hoewel Mansell zeker niet de enige schuldige was aan het ongeval, Senna stuurde immers in alsof de Brit er niet reed, krijgt de wedstrijd voor Mansell nog een staartje: Hij mag niet deelnemen aan de Spaane race twee weken later omdat hij de zwarte vlag heeft genegeerd. Daarmee komt Mansell er nog genadig van af.

[SDG]

Formule 1 op een parking

25 september 1982: Michele Alboreto wint in een Tyrrell-Cosworth de Grote Prijs van Las Vegas, de laatste race van het seizoen. Voor de Italiaan is het zijn eerste Formule 1-zege. De wedstrijd, die overigens op zaterdag verreden wordt in plaats van gebruikelijk op zondag, vindt voor de tweede en laatste keer plaats op een tijdelijke omloop aangelegd op de parking van het prestigieuze Ceasars Palace Hotel. De overwinning van Alboreto wordt overschaduwd door de strijd om de wereldtitel, die nog gaat tussen de Fin Keke Rosberg (Williams-Cosworth) en de Noord-Ier John Watson (McLaren-Cosworth). Voor de aanvang van de race is de stand 42-33 in het voordeel van Rosberg, wat concreet betekent dat Watson moet winnen en Rosberg geen punten mag scoren. Watson zal uiteindelijk als tweede na Alboreto eindigen, terwijl Rosberg als vijfde over de streep gaat: ondanks dat de Fin dat jaar slechts één race wint, is hij de allereerste Finse wereldkampioen uit de geschiedenis. De derde podiumplaats is voor de Amerikaan Eddie Cheever (Ligier-Matra). De zevende dubbele trainingszege van het Renault-duo Prost-Arnoux draait zoals zo vaak dat seizoen uit op een bittere pil in de wedstrijd zelf: Arnoux valt uit met motorpech, Prost wordt slechts vierde. De race in Las Vegas is de derde wedstrijd die dat jaar in de Verenigde Staten wordt gehouden (naast Long Beach en Detroit), een record. Ook is het de allerlaatste wedstrijd waarin de zogenaamde 'wing cars' te zien zijn; met ingang van 1983 worden deze definitief verboden.



Eerste zege voor Michele Alboreto

[SDG]

Alain Prost neemt niet zonder moeite de leiding in de race over

25 september 1988: Alain Prost wint in een McLaren-Honda op de omloop van Estoril de Grote Prijs van Portugal. De Italiaan Ivan Capelli wordt sensationeel tweede in een March-Judd, terwijl Michele Alboreto (Ferrari) in de laatste rechte lijn de derde podiumplaats wegens brandstofgebrek nog kwijtspeelt aan Thierry Boutsen (Benetton-Ford). Hét moment van de race vindt echter plaats in de tweede ronde, wanneer Ayrton Senna zijn teamgenoot Prost op het rechte stuk bij start/finish bijna in de muur duwt wanneer de Fransman hem wil inhalen.



Met deze drieste actie wordt de kiem gelegd voor een jarenlange vete tussen beide superkampioenen, die zijn hoogtepunt zal vinden bij de start van de Grote Prijs van Japan 1990, wanneer Senna zijn ondertussen ex-ploegmaat bij de start van de baan rijdt. De vete zal nog aanhouden zolang beide kemphanen samen in de Formule 1 actief zijn en voor het eerst bijgelegd worden bij het afscheid van Prost eind 1993. De definitieve verzoening komt er in Imola op 1 mei 1994, slechts een paar uur voor Senna dodelijk zal verongelukken, wanneer de Braziliaan tijdens de warm-up voor de tv-camera's een rondje van commentaar voorziet. Hij vangt zijn ronde aan met de woorden: 'De groeten aan mijn goede vriend Alain. Ik mis je.'

[0634]

Binnen 1.18 nadat de 25e is begonnen twee berichtjes geplaats...

Damn, SDG is sneller dan Vettel!

[SDG]

27 september 1981: de Fransman Jacques Laffite wint in een Ligier-Matra de verregende Grote Prijs van Canada in Montreal, voor John Watson (McLaren-Cosworth) en de plaatselijke favoriet Gilles Villeneuve (Ferrari). De Argentijnse leider in de WK-stand, Carlos Reutemann (Williams), ziet zijn dichtste achtervolger, de Braziliaan Nelson Piquet (Brabham), tot op één punt naderen. Piquet finisht als vijfde en Reutemann valt buiten de punten. Alain Prost (Renault) en titelverdediger Alan Jones (Williams) vallen beiden uit en zijn daardoor definitief uitgeschakeld voor de wereldtitel. Laffite daarentegen speelt dankzij zijn zege nog steeds mee in de titelstrijd. Het is de zesde en laatste zege voor de Fransman en ook de laatste overwinning voor Ligier in vijftien jaar. Pas in 1996, het laatste jaar waarin het team onder de naam Ligier meedoet, zal Olivier Panis in Monaco de volgende race voor het team winnen. Het is ook de laatste keer dat de Canadese GP aan het eind van het seizoen verreden wordt. Vanaf 1982 verhuist de wedstrijd op de kalender naar de maand juni en wordt de omloop in Montreal omgedoopt tot Circuit Gilles Villeneuve, als eerbetoon aan de in mei 1982 verongelukte piloot.





----------------------------------

27 september 1992: Nigel Mansell (Williams-Renault) wint de Grote Prijs van Portugal op het circuit van Estoril. Voor de Brit, die al sedert medio augustus rekenkundig zeker is van de wereldtitel, is het de negende overwinning van het seizoen, waarmee hij het record van Ayrton Senna uit 1988 (acht zeges) verbetert. De race blijft echter vooral in het geheugen gegrift omwille van een angstwekkende crash tussen Mansell's teamgenoot Riccardo Patrese en Gerhard Berger (McLaren-Honda), wanneer Patrese op het rechte stuk voor start en finish gelanceerd wordt op de achterwielen van Berger als deze afremt om de pitstraat in te rijden. De Italiaan wordt de lucht in geslingerd en vliegt daarbij nét niet over kop, vliegt nét niet tegen een overbrugging over het circuit aan en schuift bij de landing op vier wielen langs de pitmuur verder tot hij tot stilstand komt. Patrese komt er bijgevolg met de schrik vanaf. Het is werkelijk stom geluk dat de Formule 1 die namiddag aan groot onheil ontsnapt.

[Jozef]

wat een idiote actie van Patrese...

[SDG]

28 september 1980: de Australiër Alan Jones wint in een Williams-Cosworth de Grote Prijs van Canada in Montreal, de voorlaatste race van het seizoen, en is de nieuwe wereldkampioen Formule 1. Het is meteen ook de eerste titel voor het team van Frank Williams, net als Jones een paar jaar voordien nog een bescheiden middenmoter. De race wordt afgebroken na een massacrash bij de start, waarbij Jones zijn enige concurrent voor de wereldtitel, de Braziliaan Nelson Piquet (Brabham), in de muur duwt. Bij de herstart neemt Piquet snel de leiding, maar motorpech maakt na een derde van de race definitief een eind aan zijn titelambities. Jones wint uiteindelijk voor zijn teamgenoot Carlos Reutemann, maar verder beleven een hoop rijders maar weinig plezier aan de wedstrijd. De Fransman Didier Pironi gaat in zijn Ligier als eerste over de meet, maar een strafminuut als gevolg van een valse start zorgt ervoor dat hij pas als derde geklasseerd wordt. De Franse veteraan Jean-Pierre Jabouille raakt zwaar gekwetst aan de benen bij een crash met zijn Renault. Hij zal dit ongeluk nooit meer te boven komen en stapt in 1981 halverwege het seizoen na enkele vruchteloze races voor Ligier definitief uit de Formule 1. In Canada komen ook twee debutanten aan de start, die echter beiden al snel uitvallen: bij Alfa Romeo debuteert de 22-jarige Italiaan Andrea de Cesaris en de Nieuw-Zeelander Mike Thackwell rijdt een derde wagen voor Tyrrell. De op dat moment jongste coureur die ooit aan een Grote Prijs deelnam (19 jaar en 182 dagen, in 2009 zal de Spanjaard Jaime Alguersuari pas 19 jaar en 125 dagen oud zijn wanneer hij zijn debuut maakt in Hongarije) ziet zijn debuut al na enkele meters eindigen, wanneer de eerste start afgebroken wordt en hij bij de tweede start zijn auto moet afstaan aan zijn kopman Jean-Pierre Jarier. Nog slechter vergaat het uittredend wereldkampioen Jody Scheckter. De Zuid-Afrikaan, die er het hele seizoen al bar weinig van bakt in zijn amechtige Ferrari, ervaart in zijn voorlaatste GP-deelname dat het blijkbaar allemaal nog wat slechter kan als hij zich voor de race niet eens weet te kwalificeren.

[0634]

30 september 1946:

In het Duitse Dorfen wordt Jochen Mass geboren. Mass zal uiteindelijk een uiterst succesvol sportscar coureur worden maar niet nadat hij van 1973 tot 1982 actief is in de Formule 1. In 1973 wordt hij ingelijfd door het team van oud-wereldkampioen John Surtees, maar krijgt aan het eind van 1974 zijn grote kans als hij mag overstappen naar het team van McLaren dat dat jaar met Emerson Fittipaldi wereldkampioen wordt.

In 1975 behaalt Mass zijn grootste succes door in Spanje de race op Montjuich te winnen. Veel vreugde gaf de zege echter niet. De aanvankelijk raceleider Rolf Stommelen vliegt in barriere, brand breek uit, en de wagen caramboleert het publiek in. Stommelen overleeft maar vier omstanders vinden de dood. De race wordt onmiddelijk gestopt en Mass is de winnaar.

Verdere glorie blijft uit, Mass verlaat McLaren, stapt over naar kleine teams als ATS en March. In 1982, Mass' laatste seizoen is hij andermaal betrokken bij een gruwelijk ongeluk. Op Zolder wil Mass tijdens de kwalificatie aan de kant gaan voor Villeneuve. Maar de Canadees kiest echter de zelfde kant. Diens Ferrari wordt de lucht in geworpen, Villeneuve wordt uit de wagen de hekken in geslingerd en sterft.

Na 1982 kiest Mass voor sportscars en wordt daarin veel succesvoller dan in zijn F1-loopbaan.

[Matthijs]

Precies 10 jaar geleden won Mika Häkkinen zijn laatste GP (Indianapolis). Het was geen overwinning van uitzonderlijke klasse, de strategie van McLaren was gewoon de beste en concurrenten Montoya en Barrichello vielen uit. Veel teams en coureurs droegen speciale 'US-tributes' op hun auto's en helmen in reactie op de aanslagen van 11 september.

[Kootje]

Nog 'n tweede verjaardag vandaag.

Op deze dag in 1961 werd in het Belgische Verviers Eric "Tintin" van de Poele geboren.



Na een carrière in oa Formule Ford, Formule 3 en de DTM (kampioen in 1987 in 'n BMW M3), weet van de Poele in 1989 'n stoeltje in de Formule 3000 (voorloper GP2) te bemachtigen en wordt in z'n tweede jaar vice-kampioen achter Erik Comas. Die prestatie levert hem een plaats op in de Formule 1 bij het nieuwe Modena Lamborghini team voor het seizoen 1991.



Het jaar loopt uit op een regelrechte teleurstelling. Slechts één maal weet van de Poele zich te kwalificeren, en wel voor de Grand Prix van San Marino waar hij zich op de 21e startplaats weet te nestelen. Tijdens die GP lijkt hij te gaan stunten met 'n 5e plaats, maar in de laatste ronde begeeft de benzinepomp het en valt hij terug naar plek 9.



Na het seizoen trekt Lamborghini zich wegens geldgebrek terug en van de Poele stapt over naar het ooit roemruchte team van Brabham dat wegens geldgebrek af is gegleden naar de achterhoede. Daarom valt ook hier weinig eer voor hem te behalen, net zo min als voor zijn teamgenoten Giovanna Amati (de laatste vrouw in de Formule 1) en Damon Hill (de latere wereldkampioen). Als Fondmetal tijdens het seizoen Andrea Chiesa dumpt neemt van de Poele diens plekje over. Fondmetal is beter dan Modena en Brabham (dat zich vlak na het vertrek van Eric terugtrekt uit de Formule 1), maar ook zij trekken zich wederom wegens geldgebrek, al gauw terug.



Voor het seizoen 1993 wordt hij testcoureur bij Tyrrell, en zal zich vanaf dan ook gaan richten op andere raceklassen. Zo wint hij in 1995 de 12 uren van Sebring en is hij in 2008 voor de vijfde keer de sterkste in de 24 uur van Spa-Francorchamps, één record.

[Matthijs]

Kootje, mooi verhaal! Je beseft alleen wel dat je een foto van Hill hebt geplaatst ipv Vd Poele? Bij gebrek aan beter?